Porównanie sadzonek winorośli ukorzenianych w doniczkach i w gruncie

Sadzonki ukorzeniane w doniczkach: • Zalety: Możliwość sadzenia przez cały sezon. Dzięki uprawie w pojemnikach, sadzonki można sadzić od wiosny do jesieni, niezależnie od warunków pogodowych. Mniejsze ryzyko uszkodzeń. Przenoszenie sadzonek z doniczek minimalizuje ryzyko uszkodzenia korzeni. • Wady: Zagęszczenie korzeni. Sadzonki w doniczkach mają nadmiernie zagęszczony system korzeniowy, złożony głównie z cienkich korzeni zorientowanych na maksymalne penetrowanie dostępnej , niewielkiej bryły ziemi. Po posadzeniu roślina zawsze musi przebudować ten system korzeniowy na rozległy system szkieletowy, naturalny dla winorośli. To wymaga czasu. Wyższy koszt produkcji. Uprawa w doniczkach może być droższa ze względu na potrzebę dodatkowych materiałów i pracy. Potrzeba regularnego podlewania. Sadzonki w pojemnikach wymagają częstszego podlewania, szczególnie w upalne dni. Kłopotliwy sposób przechowywania. W okresie zimowym, silne mrozy, przy zbyt słabym zabezpieczeniu mogą powodować częściowe przemarzanie systemów korzeniowych. Sadzonki ukorzeniane w gruncie: • Zalety: Naturalne warunki wzrostu. Sadzonki rozwijają się w naturalnym środowisku, co może sprzyjać ich adaptacji po przesadzeniu. Duża powierzchnia dyspozycyjna. Sadzonka od początku ukorzeniania ma do dyspozycji nieograniczoną przestrzeń dla systemu korzeniowego i wytwarza korzenie typowe dla winorośli tj. grube, szkieletowe, bez nadmiernego zagęszczenia. Niższy koszt produkcji. Uprawa w gruncie jest zazwyczaj tańsza, ponieważ nie wymaga zakupu doniczek i podłoża. • Wady: Ograniczony okres sadzenia. Sadzonki z gruntu najlepiej sadzić w określonych porach roku, co może ograniczać elastyczność planowania. Większe ryzyko uszkodzeń. Przy wykopywaniu sadzonek z gruntu istnieje ryzyko uszkodzenia korzeni, co może wpływać na ich przyjęcie.

Miedzian + Siarkol - kiedy i jak stosować, a kiedy nie stosować.

Moim zdaniem stosowanie Miedzianu i Siarkolu w fazie nabrzmiewania i pękania pąków jest mało skuteczne w zwalczaniu chorób grzybowych. Zamiast tego, rekomenduję ich łączne stosowanie dopiero od fazy rozwiniętych 6–8 liści (BBCH 16–18), co zazwyczaj przypada na przełom maja i czerwca. Znaczenie oprysku Miedzianem i Siarkolem Połączenie Miedzianu (fungicyd miedziowy) i Siarkolu (preparat siarkowy) ma na celu ochronę winorośli przed chorobami grzybowymi, takimi jak mączniak rzekomy i mączniak prawdziwy. Miedzian działa kontaktowo, zapobiegając infekcjom pierwotnym mączniakiem rzekomym na powierzchni liści, natomiast Siarkol skutecznie zapobiega mączniakowi prawdziwemu. Stosowanie tych środków w odpowiedniej fazie rozwoju rośliny zapewnia skuteczną ochronę przed infekcjami. Termin oprysku Zalecam wykonanie pierwszego oprysku mieszaniną Miedzianu i Siarkolu od fazy rozwiniętych 6–8 liści (BBCH 16–18), co zazwyczaj przypada na przełom maja i czerwca. Wcześniejsze stosowanie tych środków, zwłaszcza w fazie zamkniętych pąków, jest nieskuteczne, ponieważ mączniak prawdziwy zimuje wewnątrz pąków, gdzie środki kontaktowe nie docierają, a mączniak rzekomy zwykle zimuje poza krzewami. W takich przypadkach rekomenduje stosowanie fungicydów systemicznych, które przenikają do wnętrza pąków i eliminują grzybnię mączniaka prawdziwego zimującą w pąkach. Zalecane stężenia • Miedzian 50 WP ub 350 SC: 50 g (WP) lub 50 ml (SC) na 10 litrów wody • Siarkol 80 WP: 30 g na 10 litrów wody Siarkol i Miedzian stosuję łącznie w jednym oprysku. ________________________________________ Podsumowanie • Nie stosować Miedzianu i Siarkolu w fazie zamkniętych pąków. • Pierwszy oprysk mieszaniną Miedzianu i Siarkolu wykonać od fazy rozwiniętych 6–8 liści (BBCH 16–18) i powtarzać co 2-3 tygodnie do fazy początku dojrzewania gron. • Wczesną wiosną jako oprysk myjący stosować fungicydy systemiczne, które przenikają do wnętrza pąków. Rekomenduję oprysk Kendo. Dla pełniejszego zrozumienia mojej strategii ochrony winorośli, warto zapoznać się z również z innymi wpisem na tym blogu. Szczególnie polecam wpisy "Siarkol w zwalczaniu mączniaka prawdziwego" , „ Zarys strategii ochrony winorośli w mojej winnicy” i wpis o wiosennym oprysku myjącym .

Przędziorek Chmielowiec- szkodnik winorośli

Przędziorek chmielowiec (Tetranychus urticae) to groźny szkodnik, który może poważnie zaszkodzić winorośli, szczególnie w upalne i suche lato. Atakuje głównie dolną stronę liści, powodując ich żółknięcie, osłabienie rośliny, a w skrajnych przypadkach – przedwczesne opadanie liści i obniżenie plonów. Objawy występowania przędziorka chmielowca na winorośli: o Żółte plamki na liściach początkowo drobne, jasne, mozaikowate przebarwienia. Z czasem plamki się łączą, a liście żółkną lub brunatnieją. Dużym utrudnieniem w rozpoznawaniu objawów żerowania przędziorka są bardzo często występujące żółte plamki na liściach spowodowane przez zmiany fizjologiczne, które dokonują się bardzo wcześnie na etapie zamkniętych pąków, nie mające nic wspólnego z przędziorkami. Dlatego nie należy na podstawie samych tylko plamek na liściach, stawiać diagnozy, że powodują je przędziorki i przystępować do ich zwalczania metodami chemicznymi. Żółte plamki wskazujące na przędziorki, zawsze dobrze jest potwierdzić inną metodą identyfikacji. o Pajęczynka to inny objaw występowania przędziorka. Na dolnej stronie liści widoczna jest delikatna, biała pajęczynka. W niej można dostrzec małe, czerwono-zielonkawe roztocza (ok. 0,5 mm). Przędziorek jest na tyle duży, że można go dostrzec gołym okiem lub za pomocą lupy. Masowo występujące przędziorki powodują osłabienie rośliny. Powodują zmniejszenie fotosyntezy, które prowadzi do osłabienia wzrostu. Jest to szczególnie groźne w początkowym okresie wegetacji kiedy nie ma jeszcze zbyt dużo zielonej masy. W przypadku silnego porażenia roślina może przestać owocować. Silnie zaatakowane liście więdną i przedwcześnie opadają. Zwalczanie przędziorka chmielowca na winorośli: 1. Zabiegi profilaktyczne: • Unikanie przesuszenia – roztocza rozwijają się szybciej w suchych warunkach. • Zwiększenie wilgotności powietrza w otoczeniu roślin (np. przez zraszanie). Niestety ten sposób zwalczania może być przyczyną rozwoju chorób grzybowych dlatego decyzja o zastosowaniu zwilżania liści powinna być przemyślana. • Usuwanie chwastów i resztek roślinnych, które mogą być źródłem zakażenia. • Stosowanie naturalnych wrogów – np. drapieżny roztocz Phytoseiulus persimilis. 2. Zwalczanie chemiczne (akarycydy): • Preparaty dedykowane do walki z przędziorkami, np. te zawierające abamektynę, spiromesyfen, milbemektynę lub heksytiazoks. • Zabiegi wykonywać wcześnie rano lub wieczorem, by ograniczyć stres cieplny i ryzyko poparzeń. • Stosować rotację środków ochrony roślin, by zapobiec uodparnianiu się przędziorka. 3. Zwalczanie ekologiczne: • Mydło potasowe lub oleje parafinowe (np. Treol) – działają mechanicznie, blokując aparat oddechowy roztoczy.